Ciężko jest pomysły na organizację społeczną wyrażać zwięźle, ale próbuję.

Nazwane z rozpędu i nadmiaru entuzjazmu Cywilizacją Wolnych Ludzi, jest to już w dalekiej fazie rozwinięcia i doprecyzowania. Ale takich rzeczy tak naprawdę nie kończy się nigdy, a już na pewno nie samemu.

Jeśli ktoś zechce, chętnie potem popełnię rozwinięcie lub analizę porównawczą.

To raczej nie jest ani utopia, ani ani anarchia.

 

ZAŁOŻENIA PODSTAWOWE SYSTEMU ORGANIZACJI SPOŁECZNEJ:

CEL ISTNIENIA:

spełnienie wszystkich potrzeb każdego człowieka i potrzeb społeczeństwa w sposób społecznie przyjęty (niesprzeczny z potrzebami społeczeństwa)

TRÓJWYMIAROWY SPOSÓB PODZIAŁU DÓBR:

1. jednostka określa swoją potrzebę, społeczeństwo czas i sposób na nią odpowiedzi
2. społeczeństwo określa swoją potrzebę, jednostka czas i sposób na nią odpowiedzi
3. jednostka określa swoją potrzebę, czas i sposób na nią odpowiedzi (sama spełnia swoją potrzebę, w sposób zorganizowany i z pomocą społeczeństwa)

ZASOBY: wszystkie dostępne bez konieczności angażowania się w konflikt zewnętrzny:

zasoby ludzkie (zdolność adaptacji oraz efekt mądrości tłumu), zasoby cywilizacyjne (dotychczasowe dokonania i odkrycia ludzkości), zasoby naturalne (źródło rozwiązań technologicznych, zasoby surowcowe odnawialne i nieodnawialne)

ŚRODKI:

glokalizm procesów, także procesów władzy (zachowanie suwerenności przy korzystaniu z efektu skali), podział obszarów aktywności społecznej w oparciu o ideę organizmu (wymuszanie współpracy między różnymi ekstremami środowisk naukowych oraz między dyscyplinami), prawne upodmiotowienie społeczeństwa (oddzielenie praw jednostki od praw społeczeństwa), administracja agile - projektowa (wszystkie działania przewidziane jednym procesem legislacyjnym, zmiana pojęcia i znaczenia prawa w państwie), rzeczywiste uwolnienie wolności podstawowych (do godnego życia, do wolności wyboru kierunku rozwoju, do wolności wyboru sposobu życia, do bycia aktywnym członkiem społeczeństwa), redukcja przestrzeni publicznej i ustanowienie jej całkowitej transparentności i kontroli.

KONSTRUKCJA SYSTEMU ORGANIZACJI SKŁADA SIĘ Z:

JEDNOSTKA

to dorosły człowiek, DOROSŁOŚĆ - temat na osobny wpis, ogólnie jest określeniem stanu nałożenia odpowiedzialności przez społeczeństwo na jednostkę, zakończeniem stanu ochrony, jakim jest okres dorastania

PRZESTRZEŃ PUBLICZNA 

to system wirtualny zarządzania informacją i społeczeństwem. Wszystkie głosowania, zgłoszenia, projekty, informacje, są wprowadzane, gromadzone i przechowywane w całkowitej transparentności w jednym systemie o infrastrukturze zdefragmentyzowanej pośród każdego użytkownika. Przestrzeń publiczna nigdy nie zapomina - danych raz wprowadzonych do systemu nie da się usunąć, można je jedynie modyfikować z zachowaniem historii, wszystko w pełnej transparentności. Każdy posiada swój unikalny profil publiczny, przez który wszystkie wykonywane przez niego akcje są powiązane w sposób widoczny dokładnie tak, jak przewiduje to architektura systemu i wprowadzania danych. Oznacza to, że zobaczymy wszystko co się dzieje i jak się dzieje, jednak analiza tego należy do nas, jako użytkowników.

KOMISJA 

to stała nazwa grupy roboczej ułatwiająca organizację, tematyczny portal organizacyjny, ułatwiający wymianę informacji i podział ról w procesach (Komisje organizują się w ramach schematu organizmu społecznego).

Bycie członkiem Komisji jest warunkowo dobrowolne i dobrowolnie warunkowe.

Warunkowo dobrowolne oznacza, że każda jednostka ma prawo i obowiązek uczestnictwa w minimum czterech różnych Komisjach, wliczonych do następujących kategorii:

1. obojętnie która Komisja dla potrzeb produkcji – Projekty związane z przetwarzaniem materii i energii na poziomie jednostki (żywność) i na poziomie społeczeństwa (surowce)
2. obojętnie która Komisja dla potrzeb kultury - Projekty związane z przetwarzaniem emocji na poziomie społecznym (tworzenie spersonalizowanych przedmiotów użytku codziennego, sztuka w każdym rozumieniu, aktywność, produkcja przyjemności)
3. obojętnie która Komisja dla potrzeb morale jednostki – Projekty związane z nauką myślenia, aktywność duchowa, religijna
4. Komisja Lokalna Zarządzania Przestrzenią – każda jednostka jest członkiem lokalnej społeczności w momencie przydzielenia jej przestrzeni personalnej

Dobrowolnie warunkowe oznacza, że wybierając Komisję jednostka przyjmuje prawa, ale i obowiązki oraz zasady ogólne uczestnictwa w Komisjach oraz zasady specyficzne dla danej Komisji, przewidziane ogólnie w zasadach ogólnych.

Zasady ogólne uczestnictwa w Komisjach:

1. Przystąpienie do Komisji odbywa się poprzez wypełnienie formularza Deklaracji Przystąpienia do Komisji, zawierającego:
   1. Deklarację liczby Projektów podjętych jako Realizator Projektu Komisji w czasie (jednostka decyduje w pełni deklaratywnie, np. czy 3 na tydzień czy 1 na rok, Komisja jednogłośnie może ustalać i regulować minimum na podstawie argumentu nagłości potrzeby i na czas jej nagłości)
   2. Deklarację liczby Projektów podjętych jako Realizator Projektu Jednostki w czasie (jednostka decyduje w pełni deklaratywnie, np. czy 3 na tydzień czy 1 na rok, Komisja nie ma prawa narzucać minimum)
   3. Wybór Edukatora Personalnego spośród wszystkich członków danej Komisji (nikt nie może odmówić roli Edukatora, ale może się w niej organizować jak chce, wybór na Edukatora ściąga obowiązek komisyjny jego posiadania)
   4. Zobowiązanie do oceny logicznej Projektów danej Komisji oraz śledzenia potrzeb przypisanych do danej Komisji

Niewywiązanie się z któregokolwiek z podpunktów według Deklaracji skutkuje odebraniem prawa do aktywności w ramach pozostałych podpunktów, do czasu wywiązania się z zaległości.

Jednostka ma prawo odejść z Komisji pod warunkiem, że nie pełni aktualnie roli Realizatora Projektu, a jeżeli pełni, to po jej wypełnieniu/zakończeniu, bez okresu oceny.

Komisje funkcjonują w ramach wirtualnych poziomów związanych z terytorium i fizycznie znajdujących się na ich terenie zasobach. Jest to hierarchia oddolna, gdzie wszelkie procesy sprowadzane są do poziomu lokalnego.

PROJEKT 

powstaje w odpowiedzi na konkretną, niespełnioną i zgłoszoną potrzebę lub grupę potrzeb, przy czym potrzeba ta zostaje mu przypisana przez cały okres jego opracowywania, wdrażania i użytkowania, a także wszelkim potrzebom społecznym, formularzom i aktywnościom tworzonym i realizowanym w ramach Projektu. Projekt więc to proces spełniania potrzeby przypisanej do niego, sam obejmujący w sobie następujące procesy:

DLA PROJEKTU KOMISYJNEGO:

1. Praca komisyjna – wspólne poszukiwanie optymalnego sposobu odpowiedzi na potrzebę:
   1. Analiza potrzeby i wszelkich sposobów jej zaspokojenia (dyskusja publiczna)
   2. Analiza aktualnie dostępnych zasobów (dyskusja publiczna)
   3. Ustalenie wspólnego, ogólnego kierunku (dyskusja publiczna)
   4. Dobrowolne zgłoszenie się jednostki lub grupy jednostek do prowadzenia Projektu (zgłoszenie do roli Realizator Projektu)
   5. Nadanie tytułu i priorytetu Projektowi (priorytet Projektu na podstawie wyniku badań priorytetyzacji potrzeb)

DLA PROJEKTU JEDNOSTKI:

1. Jednostka nadaje sobie sama rolę Realizatora Projektu i od razu przechodzi do wypełniania formularza WRP, przy czym dla celów statystycznych jej potrzeby pozostają zawsze zakwalifikowane do potrzeb jednostki.

NASTĘPNIE JUŻ WSPÓLNIE DLA OBU:

2. Tworzenie Wytycznych Realizacji Projektu (WRP) przez zgłoszoną dobrowolnie jednostkę/grupę jednostek, czyli odkrycie i wyliczenie informacji potrzebnych do wypełnienia formularza WRP, składającego się z pól o:
   1. przypisanej potrzebie i danych o niej (priorytet, zasięg terytorialny, pełne dane dotyczące jednostek, które te potrzeby zgłosiły),
   2. czasie badania tej potrzeby i inne, „dane o danych”,
   3. wszystkich wykalkulowanych zasobach niezbędnych do realizacji (w razie uznania Projektu zasoby te stają się zgłoszonymi potrzebami społecznymi z przypisaną im potrzebą Projektu)
   4. kalkulacji ryzyka niepowodzenia – 100% subiektywna kalkulacja Realizatora Projektu (wzmocnienie mechanizmu odpowiedzialności),
   5. opisie w każdej dowolnej i potrzebnej formie, w jaki sposób odbywać się będzie realizacja,
   6. kalkulacji czasu realizacji na każdym etapie, podanych w datach kalendarzowych, uwzględniając datę złożenia wniosku oraz czas trwania procedury akceptacji WRP.

Wersja wirtualna WRP to formularz otwierany z poziomu potrzeby, za pomocą opcji „odpowiedz na potrzebę”. Oznacza to, że Punkt 2a jest jego inicjalną i nieodłączną częścią. W miarę uzupełniania formularza tworzone są kolejne formularze automatyczne – na przykład przewidziana liczba pracowników „6” tworzy 6 automatycznych formularzy WRP, przypisanych do tej samej potrzeby, pojawiających się dla osób zamieszkujących teren realizacji jako propozycje aktywności w ramach danej Komisji.

3. Przekazanie jako wypełnionego WRP do Komisji przez Realizatora Projektu.

Jednostka lub dana Komisja na danym poziomie wybiera ten poziom terytorialny Komisji oceniającej (lokalny, regionalny, nadregionalny), który posiada zasoby przewidziane w WRP. Czyli jeśli zasoby:

1. 1. Znajdują się na terytorium lokalizacji gdzie jednostka mieszka – poziom lokalny oznacza ocenę tylko przez społeczność lokalną
   2. Znajdują się w innej lokalizacji, ale tym samym regionie – poziom regionalny oznacza ocenę wszystkich społeczności lokalnych w regionie
   3. Znajdują się w innym regionie, ale tym samym nadregionie – poziom nadregionalny oznacza ocenę wszystkich społeczności lokalnych w nadregionie

4. Wyrażenie oceny logicznej Projektu według zgodności z Zasadami Projektu.

Ocena dzieje się w atmosferze dialogu społecznego. Okres oceny to okres do dzielenia się spostrzeżeniami, opiniami, pomysłami, które pojawiły się zainspirowane konkretyzacją Projektu.

Ocena „niezgodny” oznacza wskazanie bezpośrednie Zasady, z którą Projekt jest niezgodny lub wiąże się z pomysłem na znaczące zoptymalizowanie (co też jest niezgodnością – z zasadą optymalizacji).

W przypadku głosowania 100% zgodny z Zasadami Projektu:

5. Realizacja Projektu poprzez działania i z wykorzystaniem zasobów przewidzianych w WRP, z bezpośrednim nadzorem nad nimi Realizatora Projektu.
6. Ocena efektywności Projektu - czy proces realizacji był zgodny z przewidzianym w WRP:
   1. czy proces realizacji był zgodny z przewidzianym w WRP:
      1. czy odpowiedział na przypisaną mu potrzebę
         1. w jakim % ocena ilościowa (zaspokoił w ilu %?)
         2. w jakim % ocena jakościowa (jestem zadowolony/a z tego sposobu spełnienia potrzeby w jakim %)
         3. czy odpowiedział także na inne potrzeby
      2. czas realizacji
      3. zużycie zasobów

W przypadku choć jednej oceny „niezgodny”

7. Praca komisyjna – wspólne poszukiwanie optymalnego sposobu odpowiedzi na przypisaną do Projektu potrzebę, biorąc pod uwagę niezgodność Projektu z Zasadami Projektu.
   1. Analiza potrzeby i wszelkich sposobów jej zaspokojenia w aspekcie niezgodności
   2. Rekalkulacja aktualnie dostępnych zasobów
   3. Ustalenie wspólnego, ogólnego kierunku
   4. Dobrowolne zgłoszenie się jednostki lub grupy jednostek do prowadzenia Projektu (możliwość, ale nie konieczność, zmiany Realizatora Projektu) i przejście do tworzenia II wersji Projektu.

I TAK DO SKUTKU, CZYLI ZASPOKOJENIA ZGŁOSZONEJ POTRZEBY.

Niepowodzenie Projektu jest niepowodzeniem Realizatora Projektu, nie systemu.

Niepowodzeniem systemu jest każde uznanie Projektu za niezgodny logicznie z jego zasadami – ponieważ system przewiduje zasady bezbłędne, błąd analizy tkwi na przecenieniu zdolności ludzkich do tworzenia Projektów godzących wszystkie Zasady Projektu.

POTRZEBA LUDZKA

to najważniejszy element systemu, do opisania w innym miejscu, szeroko, jak moim zdaniem należy.

Jednostka ma prawo i obowiązek spełniać własne potrzeby, tak jak ma prawo i obowiązek spełniać potrzeby wszystkiego, czym się opiekuje (dzieci, inni ludzie o statusie dzieci, zwierzęta), a także potrzeby tego, czym zarządza (konserwacja, naprawa, oczyszczanie, utrzymanie).

Poniżej najważniejsze – „konkrety”, czyli system komunikacji, analizy i wykorzystania potrzeb człowieka, oczywiście też jako proces.

Wszystko, co dzieje się w Przestrzeni Publicznej, a więc też cały Proces Zarządzania Potrzebą, jest całkowicie transparentne.

Proces Zarządzania Potrzebą:

Jeśli to społeczeństwo ma spełnić potrzebę jednostki:

1. Jednostka zgłasza potrzebę do Przestrzeni Publicznej w ramach stworzonej architektury wirtualnej społeczeństwa i jego potrzeb (schemat organizmu społecznego).
2. Jednostka określa czas na odpowiedź wobec potrzeby (wyznacza datę w kalendarzu)
3. Potrzeby są hierarchizowane automatycznie poprzez przyporządkowanie w architekturze oraz przypisany przez jednostkę określony czas na odpowiedź. W ten sposób raport o aktualnych niespełnionych zgłoszonych potrzebach jest dostępny w przestrzeni publicznej w sposób ciągły i na każdym poziomie.
4. Na podstawie ciągłej oceny realnych potrzeb poszczególne Komisje podejmują działania w ramach Projektów.
5. Czas na odpowiedź na potrzebę mija, co uruchamia przesłanie ankiety do jednostki, określającej, czy i w jaki sposób oraz z jakim skutkiem potrzeba została spełniona.
6. W razie niespełnienia potrzeby, zostaje ona ponownie podana do systemu, z wartością dodaną dla wagi (priorytetu). Każdy kolejny „raz” dodania oznacza zwiększenie wagi, aż do wartości maksymalnej. Jeżeli Komisja nie zajęła się potrzebą o tym priorytecie, oznacza to, że nie jest w stanie, a więc społeczeństwo jako całość odmawia spełnienia tej potrzeby.

Jeśli to jednostka ma spełnić sama własną potrzebę:

1. Jednostka nadaje sobie sama rolę Realizatora Projektu i od razu przechodzi do wypełniania formularza WRP, przy czym dla celów statystycznych jej potrzeby pozostają zawsze zakwalifikowane do potrzeb jednostki. Jednostka wybiera ten poziom terytorialny Komisji (lokalny, regionalny, nadregionalny), który posiada zasoby przewidziane w WRP. Czyli jeśli zasoby:
   1. Znajdują się na terytorium lokalizacji gdzie jednostka mieszka – poziom lokalny
   2. Znajdują się w innej lokalizacji, ale tym samym regionie – poziom regionalny
   3. Znajdują się w innym regionie, ale tym samym nadregionie – poziom nadregionalny

System przewiduje, że pewna ilość potrzeb pozostanie niezaspokojona ze względu na brak realnych możliwości. Ich ilość zależy jedynie od kreatywności i woli ludzkiej, obie regulowalne przez jednostkę na poziomie jednostki – Realizator Projektu koordynuje tworzenie powiązań i komunikacji poprzez kontakt z ludźmi. Przestrzeń Publiczna wskazuje zawsze wyraźnie kto i jakimi zasobami zarządza realnie na daną chwilę.

 

 

---

tagi: polityka  socjologia  nauki polityczne  nauki społeczne 

	Jaskola
	18 grudnia 2020 17:11

28     1427    0 zaloguj sie by polubić